Un otro fin de semana en Buenos Aires y más

Het wordt weer eens tijd voor een nieuw verslag.
Dat is ineens lastig, terugkijken naar vorige week terwijl ik dit weekend ook weer zoveel gedaan heb!

Laat ik beginnen met onze onverwachte trip naar Buenos Aires op dinsdagochtend. Het zat namelijk zo:

Iris, Eva en ik waren hoe dan ook van plan om een van deze weekenden naar de Cataratas de Iguazú te gaan. Even wat achtergrondinformatie:
Las Cataratas de Iguazú is het grootste complex van watervallen in Zuid-Amerika. Ze liggen op de grens van het nationale park van Argentinië en een van Brazilië. De watervallen, rond de 300 stuks, zijn in totaal 2,7 km breed en vallen tot 82 meter naar beneden. Het bekendste deel is 'Garganta de Diablo' of in het Portugees: 'Garganta do Diabo', wat 'Keel van de duivel' betekent.

Oh, wat is internet toch handig voor leuke weetjes en feitjes.

Om de watervallen te mogen bezoeken heb je wel wat voorbereiding nodig en dus ook een aantal vaccinaties, aangezien je daar in een totaal andere omgeving bent dan hier. En die omgeving zit ook vol met muggen.. Laat ik daar nou net niet goed bestand tegen te zijn, ze moeten altijd mij hebben. Maar goed, deze muggen kunnen ook gele koorts overbrengen en dat is iets wat je liever niet wilt. Deze vaccinatie moet je minimaal 10 dagen voor aankomst in het gebied gekregen hebben. Toen we er zeker van waren dat we gingen, waren er nog zo'n.. tien dagen en een halve dag over. Alleen Eva en ik moesten deze vaccinatie halen, en zo snel mogelijk. Dinsdag zouden we geholpen worden in La Plata, maar nee dit was ineens niet mogelijk, want het kon alleen op maandag. De enige optie die over was, was om de vaccinatie te halen in Buenos Aires.

Voor we het wisten stonden we te wachten op de busterminal in La Plata naar Buenos Aires. De lessen van die dag konden we wel missen. De mensen die ons hadden 'geholpen' in La Plata hadden voor ons een hele uitleg gegeven mét zelfgemaakte plattegrond. Het ging gesmeerd, we liepen goed, totdat we de plek zagen waar het gebouw moest staan en het er niet stond.. Uiteindelijk maar gevraagd, bleek het een ienie-mieniegebouw te zijn, terwijl ze ons duidelijk hadden gemaakt dat het een groot wit gebouw was met zuilen. We waren er dus al bijna twee keer voorbij gelopen.

Alhoewel we onze vraagtekens hadden.. hebben we het toch maar gedaan, het was immers gratis. Het is gelukkig allemaal goed afgelopen en we kunnen deze donderdag vertrekken.

Vervolgens geluncht aan Puerto Madero, alsof we zakenpartners waren en werkten in een van de wolkenkrabbers in de omgeving. Lunchen aan de Puerto Madero is namelijk (bijna alleen) weggelegd voor de hogere klasse. Je betaalt namelijk ongeveer het vierdubbele dan ergens anders. Nu zul je denken 'dat zal dan duur zijn!', maar nee als je wat uitgebreider luncht en in een omgeving zoals deze, kost het je net zoveel als in Nederland. Eten is hier gewoon heel goedkoop.. En al helemaal op de facutlteit, daar betaal je een broodje voor rond de 6 pesos, wat ongeveer een euro is. Als je in de stad luncht, verschilt het wel wat, maar als je het goed doet betaal je er maar 3 of 4 euro voor.

Om even het contrast weer te geven.. Twee keer hebben we gegeten in een fantastisch restaurant in Palermo (de eerste week in Argentinië en afgelopen weekend), waar iedereen er heel netjes bij liep, waar je prosecco kreeg als je moest wachten en iedereen flessen wijn bestelden. Hier betaalde je ongeveer 200 pesos per persoon (ongeveer 35 euro), wat heel veel is voor Argentijnse begrippen. Hierbij zijn het nagerecht en wijn meegerekend, dus tevreden waren wij wel!

Tijdens mijn verjaardag, afgelopen vrijdag, hebben wij hier weer gegeten. Ons hostel lag namelijk in Palermo, zoals het restaurant. Ook was ík natuurlijk jarig en kon ik bepalen hoe of wat! En we hebben er weer van genoten. Palermo is ook nog eens zo'n leuke, hippe wijk. Een waarvan je zou kunnen zeggen dat je er prima kunt wonen. Natuurlijk zit je in een grote stad, maar deze wijk straalt wel rust uit. Het is niet dat je gek wordt van de auto's zoals in La Plata.. Die zou ik namelijk echt totaal niet missen!! Wat een chaos en iritatie brengen die auto's in La Plata met zich mee. Ik vind het ook zo frapant dat mijn familie niet van Buenos Aires houdt.. ze zeggen dat ze het te druk vinden. 'Omdat het zo druk is?!?!' in La Plata is het pas gekkehuis. Elke seconde hoor je een auto, op straat, in de keuken of als je op bed ligt. Die auto's stoppen niet met rijden.. Je hebt hier geen straat zonder autoweg en in Buenos Aires wel en dat maakt voor mij een hoop uit. Ook zijn de straten hier smaller waardoor alles chaotischer overkomt. Nou zeg ik niet dat Buenos Aires niet druk is, maar nog zeg ik 'Doe mij maar Buenos Aires'.

Niet alleen de drukte maakt het verschil, maar ook de mensen (af en toe). Hier, in La Plata, voel ik me echt een buitenstaander, aangezien bijna iedereen hier getint is of donker haar heeft en zich anders kleden. In Buenos Aires kan ik ze wat meer vergelijken met Europeanen en daardoor voel ik me er automatisch ook wat meer thuis. Van te voren had ik niet verwacht dat ik dit belangrijk zou vinden. Toch is het fijner om je wat meer onder de mensen te voelen, als je ergens voor een lange tijd bent. In La Plata voel ik me nog steeds 'de Europese toerist'.

Maar, waar je ook bent, je word aangekeken, en goed ook. Nu vind ik niets iritanter dan dat (alhoewel het aantal auto's het ook aardig ver schoppen in de top 10 van iritaties). Niet alleen de mannen kunnen er wat van -en ja, ook die van 80 jaar- ook de vrouwen zijn er goed in. Blond of bruin haar, het maakt dus allemaal geen reet uit, ze zien het toch wel. Als ik het aan mijn gastfamilie vertel zeggen ze, 'Is normaal, alle mannen kijken hier naar alle vrouwen, maakt niet uit hoe je eruit ziet'. Nou.. ik vind het niet zo normaal hoor! Rotterdam-Zuid is er niks bij. Ze botsen nog net niet tegen een auto voor hun, omdat ze niet opletten..

Ook toen we vrijdagavond uitgingen met mijn verjaardag liepen de iritaties door nieuwsgierige Argentijnen hoog op. Nu lijkt het alsof ik overdrijf, maar twee mensen kunnen hier met mij over meepraten. Ruben en Iris waren hier namelijk bij. Bij het hostel werd namelijk aangeraden naar club Liquid te gaan. 'Een verschrikkelijk mooie plek' zoals ze me het vertelden. Nou hadden ze hier gelijk over, het zag er allemaal best hip uit van binnen. De muziek was alleen niks, een soort van Argentijnse skihut met hier en daar wat bekende nummers. Je zat een soort van vast in de massa, zoveel mensen waren er. En dan was het overal best smal, waardoor het als een soort gang fungeerde waar iedereen steeds doorheen wilden. Maar natuurlijk maakten we er wat leuks van, ik was natuurlijk jarig! Al was het 03.00 uur 's ochtends en dus eigenlijk geen 16 november meer..

Wat ook heel mooi was, dat toen ik in het hostel aankwam, ze erachter kwamen dat ik jarig was en er vervolgens een heel spektakel van maakten. Een supergrappig kerel, die zo in een comedieshow zou kunnen spelen, waarvan je alleen al moet lachen als je z'n hoofd ziet -klinkt gemeen, maar je begrijpt het pas als je hem ziet-, ging zingen en uiteindelijk deed de rest ook mee. Of nouja, volgens mij deed die Franse jongen maar wat.. hij snapte er volgens mij niet zoveel van.
Met een muziekje en al werd ik dus vrolijk onthaald in het hostel. In het hostel hoorde je wel wat rare taaltjes voorbij komen. Nu heb ik het eigenlijk alleen over Portugees. Het lijkt veel op Spaans, maar de uitspraak is me maar toch apart!

Na 5 uur slaap en wat karige broodjes waren we op weg naar La Boca, een van de velen wijken in Buenos Aires. In deze wijk ligt het beroemde straatje, el Caminito. Deze toeristische attractie trekt veel mensen aan. Wij waren dan ook een keer niet de enige Nederlanders! Gekleurde huisjes, tango-optredens, restaurantjes, fotocamera's (veel fotocamera's) kenmerkten dit uitstapje. Als je dan weer in de bus terug zit, zie je dat deze buurt best arm is. Zo'n toeristische straat valt dan nogal op.. Ik vroeg me dan ook af waarom het in La Boca lag. Het schijnt dus dat vroeger een Argentijnse kunstenaar deze voormalige plek opgeknapt heeft en de huisjes in verschillende kleuren heeft geschilderd. Er kwam een theater en een Argentijnse tangocomponist heeft ook een van zijn nummers 'el Caminito' genoemd. Het was dus eigenlijk een belangrijk cultureel centrum wat in der jaren onderhouden bleef en vervolgens uitgroeide tot het meest toeristische plekje van Argentinië.

Vervolgens zijn we opnieuw naar Tigre geweest om nog meer souvenirs in te slaan. Dit was ook zeker geslaagd. Terug in Buenos Aires gingen Samantha, Iris en ik uit eten in een chique Arabisch restaurant. Dat het Arabisch was zagen we pas toen we binnen kwamen, naar de naam hadden we niet gekeken. Het was een leuk concept die ze gebruikt hadden. Verschillende ruimtes met verschillende kleuren. Zo had je een rode, blauwe en gele ruimte. Ook was er een open keuken, een terras en alles had een Arabisch tintje.

Na het eten waren we klaar om naar ons tweede salsafeest te gaan en dit keer dus in Buenos Aires. Een soort van eigenaar van de salsaschool in La Plata had ons hiervoor uitgenodigd. Na heel wat gelopen te hebben, waar zij ons ook voor gek verklaarden, kwamen we aan. Iris had echter geen identiteitspas bij zich of paspoort en mochten we niet naar binnen. Maar niet getreurd, een van leden van La Colmena (dansschool in La Plata) wilde het wel gaan halen met ons. Dus we zagen alle straten nog een keer, maar dan met de auto. Vervolgens weer terugkomen, zagen we dat beneden de 'mambo-afdeling' was. Dit was totaal anders dan boven, waar de Cubaanse Timba was (wat wij dansen). Er speelde een bandje van mannen boven de 70 jaar, het zag er heel authentiek uit. Er werd niet veel gedanst. Het was allemaal wat meer voor de show. Boven hing een gezelligere sfeer en al gauw waren we aan het dansen. Ik heb wat afgelachen, want elke man/jongen danst anders en jij moet je er op aanpassen. Soms gaat het dus fout.. Zoals een jongen, die overduidelijk homo was, met een wit hoedje op, die er een hele show van maakte. Als ik aan hem denk, denk ik aan die gozer van Idols ofzo, Herman geloof ik? Haha, nou dan weet je het wel. Apart was het wel, en het nummer duurde zo lang.. Wat was ik blij toen het voorbij was! Zo ook was er een indonesische man van ongeveer anderhalve meter, waarbij de draaien nogal lastig waren, aangezien ik hierbij moest bukken om onder zijn arm door te gaan.. Gelukkig zaten er ook normale tussen waarbij alles ging zoals het hoorde.

Nog een keertje 5 uurtjes geslapen, want we werden het hostel uitgegooit. Ik wilde het bedje nog niet uit.. Gelijk maar vertrokken naar La Plata, want onze voeten en benen wilden niet meer. In La Plata m'n bedje bezocht en vervolgens moest ik weer klaar staan voor m'n allereerste asado (bbq)!! Wat was dat lekker, en gezellig! Camila heeft het geluk dat zij rond de 20 neven en nichten heeft. Eens in de zoveeltijd houden zij een 'reünie', zoals ze het hier noemen, en gaan zij lekker met elkaar eten. Dit keer was het bij neef Eduardo, dé specialist in barbecuën. Wat ik niet verwachtte, was dat het een supergroot en mooi huis was met binnenplaats, waar een hele lange tafel stond voor ons, plus tuin met een grote bbq. Er werden veel grapjes gemaakt, ook veel die ik dus niet begreep.. Er was een neef bij die zó mompelt, ik begreep niks van wat hij zei. Vaak zijn het ook de jongens die wat minder goed verstaanbaar zijn.

We aten rond 23.00 uur en voor ik het wist was het alweer 02.00 uur. De volgende dag lekker uitgeslapen en een beetje bekomen van het weekend. De twee neefjes van de Pampas waren op bezoek, omdat het de nationale feestdag was in La Plata, het bestond maandag precies 130 jaar. Ravioli gegeten als lunch en vervolgens rond een uur of 17.00 naar Plaza Morena gegaan met Iris, want dit was de 'place to be' op dat moment. Hoewel het een gigantisch plein is, het zat bomvol toen het evenement begon. Calle 13, een bekende band uit Puerto Rico kwam optreden. Ik moet zeggen, het was leuke muziek. De zanger was eigenlijk meer een soort van rapper en behandelde allerlei zaken die spelen in Latijns-Amerika en in zijn eigen leven. Tijdens het optreden was het lastig te verstaan, maar als je zijn nummers op internet bekijkt is het wel te doen. Hier een daar een reggaeton-achtig deuntje, een trompet die speelt, maar ook wat rustigere muziek kwam aan de orde. Ik denk dat je het beste maar zelf kunt bekijken op youtube!

http://www.youtube.com/watch?v=KY9ZTreuMlY&feature=related

Nog twee dagen college en donderdag naar de watervallen! Ik kan niet wachten....

Besos!